Menu
fr
Play

Micheline Crouquet

Creator en restaurateur van de Boîtes de Spa

Kunstenares, dichteres, ontwerpster … Micheline draagt vele artistieke petjes, tot grote vreugde van haar cliënteel. Ze voelt zich één met de natuur en houdt van haar in al haar aspecten, wat heel goed van pas komt bij de creatie en restauratie van de fameuze Boîtes de Spa of doosjes van Spa, die ook wel ‘Jolités’ genoemd worden. Ze beleeft de Ardennen volop door lange wandelingen te maken door de bossen, iets wat ze al sinds haar jeugd doet. In het hartje van die grootse wouden put ze energie en vindt ze inspiratie… Micheline heeft een unieke knowhow, die ze dankt aan invloeden uit de 18e eeuw. Ook de materialen die ze gebruikt voor haar werk zijn trouwens dezelfde als destijds!

Haar must-sees in de Ardennen:

«Spa, de wandelroutes, de bronnen, … De stad maakt deel uit van onze cultuur en wordt echt geleefd en beleefd.»

Haar favoriete Ardense uitdrukking:

«‘On a bon’ zegt men om te benadrukken hoe fijn het is om samen tijd door te brengen!»

Haar favoriete streekproducten:

«Forel ‘au bleu’ en Orval, daar krijg ik nooit genoeg van.»

Haar recept voor geluk, en welke rol de Ardennen daarin spelen:

«Mijn geluk haal ik uit mij passie… En die passie wordt gevoed door het bos waarin ik woon. Ik heb het nodig. Om me te herbronnen, me energie te geven, te mediteren, te relativeren, te ontsnappen en liefde te voelen…»

Een stevig feestje, wat stelt dat voor in de Ardennen?

«Een samenkomst van streekgenoten, allemaal zot van de natuur. Eerst een wandeltocht, dan een vuurtje stoken, worstjes en aardappels grillen en van een lekker biertje genieten, dan is mijn dag geslaagd!»

Waar is een Ardenner echt niet mee gediend, wat mag je zeker niet zeggen of doen?

«Ik zou eerder zeggen wat een Ardenner wél echt apprecieert, en dat is eerlijkheid!»

Wat is het gekste dat je al gezien hebt in de Ardennen?

«Niet ver van een van de bronnen in Spa woonde een kluizenaar… Ik zag hem af en toe tijdens een van mijn omzwervingen door het bos, ik moet een jaar of vijftien geweest zijn. Hij droeg een soort gevilte, grote bruine mantel. Een veel te grote donkerkleurige broek die in zijn laarzen gepropt was. Het meest impressionante was zijn wollen muts, met twee grote flappen die zijn oren bedekten. Precies een muts uit de middeleeuwen… Ik heb nooit gehoord hoe zijn stem klonk.»
  Alle portretten